Mijn allereerste week in Zuid-Afrika

Hay lieve mensen, hier mijn eerste blog over Zuid-Afrika. Ik zit hier inmiddels alweer 2 weken. De tijd vliegt voorbij! Ik zal bij het begin beginnen zodat jullie een beetje een beeld hebben met wat ik allemaal al beleefd heb!

Vrijdag 3 februari was dan de dag dat we het grote avontuur aangingen! Ik had er super veel zin in maar het was ook allemaal erg spannend omdat ik voor het eerst écht alleen op pad ging, en lang ook! Eenmaal op het Schiphol ging het in een rap tempo. Ik heb nog even lekker Nederlandse koffie kunnen drinken met ons gezin en daarna moest ik naar de gate om alles in te laten checken. Dit duurde allemaal best wel lang maar uiteindelijk stonden we aan de andere kant en kon ik gelijk boarden. Ik had zelf nog helemaal niet het gevoel dat ik echt voor een halfjaar wegging. Bij het afscheid nemen heb ik wel gehuild maar ik vroeg mezelf tegelijkertijd af waarom ik aan het huilen was. Eenmaal in het vliegtuig kreeg ik de kriebels omdat ik een kleine 12 uur lang moest hangen in de lucht en geen kant op kon. Gelukkig hebben we een goede vlucht gehad en kregen we lekker te eten. Eenmaal in Kaapstad begon de ellende.. Ik had al wat scenario’s in mijn hoofd af laten spelen maar ik sprak mezelf toe dat ik niet zo raar moest doen totdat het werkelijkheid werd. De koffer was weg! (Natuurlijk had ik een koffer gekocht die meerdere mensen hadden) Ik raakte in paniek en ben naar de bagagebalie gegaan om mijn verhaal te doen. Als antwoord kreeg ik; wat ontzettend vervelend voor u mevrouw. Ik zie dat uw koffer wel is uitgeladen en moet dus op de band liggen. U mag de laatste tas/koffer van de band pakken en hiermee naar toe nemen want waarschijnlijk heeft diegene uw koffer gepakt. Leek me erg waarschijnlijk aangezien ik met een te lompe tas naar de balie moest lopen. Inmiddels had zich al een lange rij gevormd voor de bagagebalie wat erg vreemd was. Ineens stond er een man naast me met de vraag is die grote tas van u? Waarop mijn antwoord nee was en ik hem het verhaal heb uitgelegd. Hij nam uiteindelijk zijn tas mee en daar stond ik dan.. wachtende in een lange rij, moe van de lange reis en een beetje geïrriteerd van de hitte die me tegemoet kwam. Ik raakte in gesprek met een andere mevrouw die ook haar koffer “kwijt” was. Na 3 kwartier te hebben staan wachten bleek het zo te zijn dat er dus nog een band geopend zou worden met alle “grote” bagage zoals surfplanken. Ik rende als een malle naar de band en daar lag mijn koffer!! Nog nooit ben ik zo blij geweest! Dat was fase 1 van de fantastische eerste nacht aan de andere kant van de wereld. Daarna moest ik opzoek naar man van de shuttle service. Deze zou direct bij de gate staan met een bordje met mijn naam erop. Wat denk je? Ja hoor, haha, stond die niet! Ik bleef op dat moment rustig en heb 2 keer goed gekeken naar alle mensen die daar stonden met een naambordje maar nergens zag ik mijn naam staan. Gelukkig waren er 8 andere taxi chauffeurs die continu naar me toe liepen of ik een taxi wilde regelen. Na ongeveer 3x, per man, uitgelegd te hebben wat er aan de hand was begrepen ze er gelukkig nog niks van en kwamen ze nog een aantal keer naar me toe. Ik voelde me gelukkig niet zo alleen. Ik heb daarna toch maar naar het hotel gebeld, waar ik de shuttle service had gereserveerd, en kreeg ik te horen dat die er toch echt moest staan. Na nog 6 rondes, 6x bellen met het hotel en ongeveer 20x te hebben uitgelegd aan de andere taxi mannen heb ik de moed opgegeven en ben maar naar de uitgang gelopen. Wat bleek nu? De balie, waar de meneer van shuttle service zou staan wachten, stond dicht bij uitgang! (dit hadden ze ook best wel even mogen vertellen aan de telefoon!) Een hele opluchting toen ik de balie zag en dat er toch nog hoop was dat ik bij het hotel zou aankomen!

Eindelijk zaten we in de taxi richting het hotel. Ongeveer anderhalf uur later, dan gepland, kwamen we aan. Het hotel zag er redelijk goed uit en de check-in was zo gedaan. Uiteindelijk in de kamer heb ik eerst papa en mama gebeld om te vertellen dat ik, uiteindelijk, toch wel goed ben aangekomen! Daarna heb ik even rustig buiten gezeten en heb de hele dag even op me laten inwerken en heb geprobeerd wat te slapen. De volgende ochtend hebben we lekker ontbeten en zijn we teruggegaan naar het vliegveld waar ik nog een vlucht moest hebben van een klein uurtje. De vlucht verliep goed en ik had gelukkig geen rare dingen die me stonden te wachten. Eenmaal op het vliegveld in Port Elizabeth zag ik direct de contactpersoon van Stenden. Ik heb me aangemeld en zag rechts van me een heel bekend gezicht. Kim zat daar op de stoel en riep mijn naam en vroeg hoe alles was verlopen. Heb het haar allemaal uitgelegd en ik was zo ontzettend blij om haar te zien. Eenmaal bij het busje aangekomen, die ons naar de campus zou brengen, moesten we ons verdelen in groepjes omdat het niet allemaal in 1 busje paste. Wij stapten de bus in en moesten onze bagage daar laten staan want die werd dan meegenomen met het andere busje. Prima, dacht ik nog. Eenmaal in het busje heb ik ontzettend genoten van het mooie uitzicht om mij heen. Ook waren er minder leuke dingen die effect op mij hadden. Er zaten vrouwen langs de weg in de volle zon met kleine kinderen in de armen.

Eenmaal aangekomen op de campus hebben wij ons aan moeten melden. Daarna kregen wij de sleutel mee van onze accommodatie. Mijn kamergenote was al aanwezig. Een vriendelijke jonge dame liep met mij mee om te laten zien waar ik heen moest. Aangekomen bij de kamer maakte ik kennis met mijn kamergenote, Franzi. Omdat zij er al eerder was, was de kamer al een beetje verdeeld. Dit maakte het voor mij makkelijker om er gelijk een bende van te maken en dat is me gelukt! Nadat we een kennis hadden gemaakt zijn, hebben we lekker gegeten in de dining hall van de campus. Voordat we gingen dineren had ik inmiddels al 3 keer gevraagd waar mijn bagage bleef want deze was er nog niet! Na ongeveer 3 á 4 uur arriveerde ook mijn koffer! Na het diner hebben we ons klaargemaakt voor het eerste avondje/nachtje Port Alfred. Franzi kende al 2 andere meiden en zijn we met z’n vieren op stap geweest. Het was een leuke en gezellige avond.

De zondagmorgen werd ik niet erg lekker wakker. Alles was nieuw, alles was anders en ik kreeg echt een klap. Ik had nooit verwacht dat dit me zo zwaar zou vallen. We hebben een strandwandeling gemaakt en we hebben geluncht met een aantal meiden. Eenmaal terug in onze kamer hield ik het niet meer en raakte overstuur. Waarom? Op dat moment kon ik alleen maar denken aan thuis. Franzi was erg lief en heeft me door deze dag heen geholpen. ’s Avonds nog een drankje gedaan en optijd naar bed omdat onze “eerste” schoolweek begon. In deze week hebben we leuke dingen met elkaar mogen beleven. We hebben een tour gehad op de campus, onze eerste presentatie gehad, een tour gehad door Port Alfred en een tour gehad door de Townships. Dit was erg bijzonder om te zien omdat, als we op de campus zitten en rondom de campus, zien we alleen maar mooie grote huizen en dit was echt het tegenovergestelde. Ook dit kwam als een klap binnen omdat deze mensen echt leven van niks.. We hebben huisjes gezien wat je geeneens huisjes mag noemen. Ook zagen we een hele grote vuilnisbelt waar de kinderen van de townships dus blijkbaar graag willen spelen. Dit is een speeltuin voor hun.. In die week hebben we ook onze eerste trip gepland met een groep van in totaal 11 meiden. We gingen dat weekend naar Jeffreys Bay.

Vrijdagmiddag rond een uur of 2 gingen we de auto’s ophalen. Ik had mezelf aangemeld om de auto op mijn naam te laten zetten maar niet wetende dat ik dat hele weekend dus zelf zou moeten rijden. Eenmaal aangekomen op de campus hebben we de spullen ingeladen en zijn we die kant opgereden. Aangezien ik moest rijden heb ik niet heel veel van de omgeving mee kunnen maken omdat ik me moest concentreren op het verkeer wat aan de andere kant plaats vond. Het eerst stuk moest ik erg wennen maar gelukkig had ik iemand naast me zitten die erg oplettend was en zijn we uiteindelijk heel aangekomen! Iedere keer als ik mijn richting aan wilde doen sprongen de ruitenwissers aan, haha. Dit zit dus ook aan de andere kant. Ook heb ik mijn portier een aantal keren een klap gegeven omdat ik de versnellingsbak aan het zoeken was maar ik moest gewoon even aan de linkerkant voelen i.p.v. aan de rechterkant. Ook was het raar dat er gewoon mensen naast de snelweg zitten om dingen te verkopen of gewoon voor een lift. Ook hebben we een aap gezien die gewoon “even” op de snelweg zat. Na een rit van ongeveer 3 uur kwamen we aan bij onze accommodatie. Onze appartementen waren echt super mooi en het was van veel dingen voorzien. Zo hadden we een hele grote keuken met een woonkamer, een heerlijk balkon, 2 ruime slaapkamers met prima bedden en 2 badkamers waarvan 1 met een bad!! De eerste dag hebben we lekker gegeten bij een Mexicaans restaurantje en gingen daarna naar bed omdat we het allemaal een beetje hadden gehad. De volgende dag hebben we lekker ontbeten aan het strand en daarna zijn we even de zee ingegaan om af te koelen. We hebben wat boodschappen gedaan en zijn daarna wezen hiken/ziplinen. Dit was ook een heel avontuur. Jacintha en een stijl stukje oprijden is niet een hele goede combinatie. Ik had gelukkig een witte auto maar deze was na het stukje klimmen met de auto niet meer zo wit als dat die was geweest maar de auto stond geparkeerd! Toen mochten we onze wetsuit aantrekken. Ook een erg leuk en interessant ding om te ondernemen want ik kwam niet in mijn wetsuit.. Ben toch een stukje met de meiden meegelopen totdat ik op een bepaald stuk kwam en dacht ja maar dit ga ik zo niet doen dus ben maar teruggegaan. Heb naast de auto gewacht op de meiden en ben na een uur teruggegaan omdat ik ze hoorde. Ik had mijn telefoon meegenomen zodat ik wat filmpjes en foto’s kon maken van de meiden. (zo had het toch nog een voordeel dat ik niet mee kon!) Nadat we terug waren in het dorp hebben we een pizza gehaald en deze opgegeten bij de accommodatie. Sommige meiden zijn daarna Jeffreys Bay nog ingegaan voor een drankje.

De volgende dag moesten we weer vertrekken en we zouden een stop maken bij het Kragga Kamma park voor een safari. Deze dag zou het erg gaan regenen maar we hadden geluk! We hebben eerste geprobeerd om wat apen te spotten, maar helaas die waren natuurlijk nergens te bekennen! We hebben daarna lekker geluncht en ik had me, met nog 2 andere meiden, ingeschreven om dicht bij de cheeta te komen. Dit was in het begin erg eng omdat je niet weet wat de cheeta kan doen. Na een tijdje was het wat relaxter en hebben we dit moment kunnen vastleggen. Wel was ik gelijk na een paar minuten er weer uit en zijn de andere meiden wat langer bij de cheeta geweest. Na dit spannende gebeuren mochten we mee op safari. In het begin scheen het zonnetje erg lekker en konden we genieten van de dingen om eens heen. Na een halfuurtje begon het keihard te regenen en we hadden geen dak boven ons hoofd dus we waren binnen no time zeiknat. De meeste meiden kregen het erg koud en niemand kon meer echt genieten. We hebben de tour wel afgemaakt en hebben toch nog wat dieren kunnen spotten. Als laatst kwamen we aan in het cheeta gedeelte en na 2 rondjes te hebben gereden hebben we er, helaas, geen 1 kunnen zien. Terug in het restaurant, waar we ons even lieten opdrogen (of naar de wc liepen om droge kleding aan te doen) keken we naar buiten en zagen we op de heuvel, waar we ook hebben gereden om de cheeta’s te kunnen zien, 3 of 4 cheeta’s staan. Na het omkleedpartijtje gingen we terug naar de auto om onze terugreis naar Port Alfred voort te zetten.

Dit was mijn allereerste week hier en ik kan rustig zeggen dat ik echt in een rollercoaster heb gezeten met al mijn emoties. Als ik er nu op terugkijk ben ik erg trots op mezelf hoe ik me hier doorheen heb geslagen. Natuurlijk ook mede door mijn familie, vrienden en mijn kamergenote. Ik hoop dat jullie een beetje een beeld hebben van mijn eerste week en ik zal zo snel mogelijk een volgende blog plaatsen over de rest van de weken!